அத்தியாயம்….8…2
சித்தார்த் என்ன தான் தன் வேலையை செய்து கொண்டு இருந்தாலுமே, ஸ்ருதி வீட்டிற்க்கு செல்லாது கல்லூரியிலேயே இருந்ததில், அவன் வேலைகளில் அவனால் தன் முழு கவனத்தை செலுத்த முடியாது போனது…
ஒரு நிலைக்கு மேல் அவளிடம் போய்… வீட்டிற்க்கு போக சொல்லலாம் என்று நினைத்து அவளை நோக்கி இரண்டு அடி கூட எடுத்து வைத்து விட்டான் தான்..
ஆனால் இது வரை அவளிடம் தனிப்பட்டு ஒரு வார்த்தை கூட பேசியது இல்லை.. அதுவும் இனி அவளுக்கும் தனக்கும் தனிப்பட்டு ஒன்றும் இல்லை என்றான பின் பேசுவது சரியில்லை.. அது அவள் மனதில் வீணான ஆசையை விதைத்து போன்று ஆகி விடும் என்று மீண்டும் தன் வேலைகளை கவனிக்க ஆரம்பித்தவன்.
தான் இங்கு இருக்கும் வரை தான் அவள் இருப்பாள்…தான் வீடு சென்றாள் அவளுமே சென்று விடுவாள் என்று நினைத்து தான் சித்தார்த் விரைந்து தன் வேலைகளை முடித்து விட்டு வீட்டிற்க்கு கிளம்பியது..
ஆனால் தான் கார் பார்க்கிங்க வரை வந்து கூட அவள் அமர்ந்து இருந்த இடத்தை விட்டு எழ கூட இல்லாது அமர்ந்திருப்பதை பார்த்தவனுக்கு, காரை எடுத்து கொண்டு வீடு செல்ல அவனுக்கு மனது இல்லை.
கூட இருந்த வதனியை கூட அனுப்பி விட்டு என்ன இவள் செய்கிறாள்..? அதுவும் அந்த கல்லூரி முன் இருந்த பர பரப்பு முற்றிலுமே கலைந்து கல்லூரியே அமைதியாகவும் யாரும் அற்றும் இருக்கும் இந்த நேரத்தில் இங்கு இருப்பது இவளுக்கு பாதுகாப்பா.? இதை பற்றி எல்லாம் இவள் யோசிக்க மாட்டாளா..? என்று பல்லை கடித்து கொண்டே மீண்டும் அவளை நோக்கி சென்றான். சித்தார்த்..
ஸ்ருதியும் எதிர் பார்த்தது இதை தானே.. அவள் அருகில் வந்துமே ஸ்ருதி இப்போதும் அவனை நிமிர்ந்து பார்க்கவில்லை..அதில் சித்தார்த் கடினமாக தான் பேசவே ஆரம்பித்தது..
ஆனால் சித்தார்த்தின் பேச்சை எல்லாம் காதிலேயே விழவில்லை என்பது போன்று அவள் எடுத்த உடனே எந்த முதாந்திரமும் இல்லாது..
“ஐ.லவ்.யூ…” என்று சொன்னதில் சித்தார்த் அதிர்ச்சி எல்லாம் ஆகவில்லை.. தெரியும் அவனுக்கு தெரியும்.. தன்னிடம் இவள் சொல்வாள் என்பது அவனுக்குமே தெரியும்.. அவனுமே அவள் அதை சொல்லும் நாளுக்காக தான் சித்தார்த் முன்பு காத்திருந்தான்…
முன்பு என்றால் அவனின் மாமா மாமி இறப்பதற்க்கு முன்பு… என்ன தான் தன் மாமாவுக்கும் தன் அம்மாவுக்கும் மகியை தனக்கு திருமணம் செய்ய ஆசை என்ற போதிலும்.. தங்களின் விருப்பம் அறியாது செய்ய மாட்டார்கள் என்பது அவனுக்கு திண்ணம்..
மகியுமே தன்னிடம் அது போலான பேச்சு பார்வைகள் இல்லை.. அதே போல அவனுக்குமே மகியை பிடிக்கும் தான்.. ஆனால் அந்த பிடித்தம் வேறு .. தன் மாமா பெண்ணிடம் கேட்பார்.. மகி தன்னை அது போல நினைக்கவில்லை என்று சொல்லி விடுவாள்..
அந்த கல்யாண பேச்சு தன் வரையிலும் கூட வராது… ஸ்ருதியுமே தன் படிப்பை முடித்த பின் தான் தன் காதலை சொல்வாள்… தன்னை பற்றி அவளுக்கு தெரியும்.. என்று இருந்தவனுக்கு அவனின் மாமா மாமியின் மரணம்..
மகியின் பொறுப்பு இவர்கள் வசம் வந்தது.. அதுவும் சிறிது நம்பிக்கையாக மகி தன்னை திருமணம் செய்ய சம்மதிக்க மாட்டாள் என்று கடைசி நம்பிக்கையாக அவன் வைத்திருந்தது கூட இரண்டு நாட்கள் முன் உடைந்து. இனி தனக்கும் மகிக்குமே திருமணம்.. அதை மனதில் ஏற்றுக் கொண்டு தன் மனதை தயார் செய்து கொள்ள வேண்டும்.. ஸ்ருதியின் படிப்பு முடிய இன்னும் ஒரு மாதம் தான் இருக்கிறது.. பின் அவள் வழியில் அவள் தன் வழியில் தான் செல்ல வேண்டும் என்று நினைத்திருந்த சித்தார்த்தின் திட்டம் அனைத்தையுமே ஸ்ருதி சொன்ன ஐ.லவ்.யூ என்ற அந்த ஒத்த வார்த்தை முறியடித்து விட்டது..
தன்னையே பார்த்திருந்த சித்தார்த்திடம் ஸ்ருதி மீண்டுமே.. ஒரு.. “ ஐ.லவ்..யூ…” என்று சொன்னவள் கூடவே…
“எனக்கு தெரியும் நீங்களும் என்னை லவ் பண்றிங்க ..” என்று சேர்த்து சொல்ல.
இப்போது இந்த பேச்சுக்கு சித்தார்த் வாய் திறந்தான். “ பைத்தியம் மாதிரி நீயா ஏதோ நினச்சிட்டு பேசாதே…” என்று சொன்னவனின் வார்த்தைகள் அவ்வளவு அழுத்தமாக வரவில்லை..
ஆனால் ஸ்ருதி அதற்க்கு… “அப்படியா…?” என்று கேட்ட பாவனையில் அவ்வளவு அழுத்தம்.. நீ பொய் சொல்ற.. எனக்கு தெரியும்.. என்ற நம்பிக்கை.. அந்த அப்படியா என்ற ஒரு வார்த்தையில் அடங்கி இருந்தது.,.
இப்போது சித்தார்த் அழுத்தமாக தன் முகத்தை துடைத்து கொண்டவன்..
“இதோ பாரு ஸ்ருதி.. நீயா வாலண்ட்ரியா மகி கிட்ட பிரண்ஸ் வைத்து கொண்டதிலேயே உனக்கு எல்லா விசயமும் தெரிந்து இருக்கும்,.. மகி இப்போ என் வீட்டில் தான் இருக்கிறாள்..” என்று சித்தார்த் சொல்லி முடிக்கவில்லை..
அதற்க்குள் ஸ்ருதி.. “இனியுமே இருப்பா… எனக்குமே மகியை ரொம்ப பிடித்து இருக்கு .. உண்மையில் ரொம்ப நல்ல பெண்.. நாம மகியை நல்லா பார்த்துக்கலாம்… நல்லா படிக்க வைக்கலாம்.. அவள் அப்பா ஆசைப்பட்ட படிப்பு.. அவள் ஆசைப்பட்ட வாழ்க்கை எல்லாம் நாம இரண்டு பேரும் சேர்ந்து அவளுக்கு அமைத்து கொடுக்கலாம்…” என்று அவள் அவசர அவசரமாக சொன்னதில் ..
சித்தார்த் சிரித்து விட்டான்.. “நீ அந்த வீட்டில் உரிமையாக்காரியா உட்கார்ந்து அவளுக்கு எல்லாம் செய்யனும் என்று சொல்ற. ஆனா அவள் அந்த வீட்டிற்க்கு உரிமைக்காரி என்று என் அப்பா அம்மா கிட்ட இரண்டு நாள் முன்னாடி தான் சொன்னேன்,..” என்று சொன்னவனின் வார்த்தையை ஸ்ருதி கிரகித்துக் கொள்ளவே சிறிது நேரம் தேவைப்பட்டது…
புரிந்த பின்.. “ பொய். சித்தார்த் நீங்க நீங்க பொய் தானே சொல்றிங்க..”
முதக் முறை தனிப்பட்ட பேச்சும் தனிப்பட்ட இந்த பெயர் அழைப்புமான பேச்சுக்கள் நிகழ்ந்தாலுமே, அது இருவருக்கும் மகிழ்ச்சி அளிப்பதற்க்கு பதிலாக ஒரு பதட்டத்தை தான் அளித்தது..
அதுவும் ஸ்ருதிக்கு மிக அதிகமாக பதட்டத்தில் அமர்ந்து இருந்தவள் எழுந்து சித்தார்த்தின் கை பிடித்து கொண்டவள்…
“பொய் தானே சித்தார்த்.. பொய் தானே.. என் அப்பாவை உங்க அப்பா தர குறைவா நினைக்கிறார்.. அதனால இப்படி பொய் சொல்றிங்கலா சித்தார்த்.. ப்ளீஸ் பொய்க்கு கூட இப்படி எல்லாம் பேசாதிங்க எனக்கு பயமா இருக்கு சித்தார்த் பயமா இருக்கு..
பாருங்க பாருங்க என் ஹார்ட் எப்படி துடிக்குதுன்னு ..” என்று சொல்லிக் கொண்டே இருந்த ஸ்ருதி பிடித்து கொண்டு இருந்த சித்தார்த் கையை தன் நெஞ்சி மீது வைத்து காட்ட.
அவனுமே உணர்ந்தான் தான்… அவளின் இதயம் மிக வேகமாக துடிப்பதை அவன் கைகள் உணர்ந்தன தான்.. ஆனால் அதையும் தான்டி இன்னொன்றையும் அவன் கை உணர்ந்ததில் சட்டென்று தன் கையை ஸ்ருதியின் பிடியில் இருந்து விடுவித்து கொண்டவன்..
“என்ன இது.. ஸ்ருதி..?” என்று கண்டிக்கும் போதே அவன் குரலில் தாளம் தப்பி தான் வந்தன.
இருந்தும் தன்னை கட்டுப்படுத்தி கொண்டவனாக.
“இதோ பாரு ஸ்ருதி என் லைப் மகியோட தான்.. இதில் எந்த வித மாற்றமும் இல்லை. திரும்ப திரும்ப நீ இதை என்னிடம் சொல்ல வைக்காத.” என்று சொன்னவன்.
பின் வாய் தவறி அவன் விட்ட வார்த்தையான. “ எல்லோருக்குமே பிடித்த வாழ்க்கை கிடைத்து விடாது ஸ்ருதி..” என்ற சித்தார்த்தின் இந்த வார்த்தைகளை கெட்டியாக பிடித்து கொண்டாள் ஸ்ருதி .
“அப்போ அப்போ உங்களுக்குமே என்னை என்னை பிடிக்கும் தானே சித்தார்த்.. ப்ளீஸ்… ப்ளிஸ் நான்கு வருடமா நான் உங்களை மட்டும் தான் நினச்சிட்டு இருக்கேன்.. அதுக்காவது நீ உங்க மனசுல இருக்கும் உண்மையை சொல்ல கூடாதா.. சித்தார்த்.”
கெஞ்சும் குரலில் கை கூப்பி.. எனக்கு இந்த மகிழ்ச்சியாவது கொடுக்க கூடாதா என்று கண்களில் எதிர் பார்ப்பை தேக்கி வைத்து கேட்டவளிடம் சித்தார்த்தினால் பொய் உரைக்க முடியவில்லை…
“யெஸ்… நானுமே உன்னை விரும்பினேன் ஸ்ருதி.. ஆனா… இப்போ இப்போ. கண்டிப்பா முடியாது.. நீ மகி கூட பேசி இருக்க பழகி இருக்க.. அவளை பத்தி எல்லாம் தெரியும்.. ஆனா என் மாமாவை பத்தி உனக்கு தெரியாதுலே… ரொம்ப ரொம்ப தங்கமான மனுஷன்.. அவர் பெண்ணை நான் கண்டிப்பா விட்டு விட முடியாது.. அதுவும் அவளே என்னை கல்யாணம் செய்துக்க சம்மதம் சொன்ன பின் என்னால் அவளை விட முடியாது ஸ்ருதி.. ஐயம் வெரி வெரி சாரி.. நீயுமே நிதர்சனத்தை புரிந்து இதில் இருந்து வெளியில் வந்து விடு,,
நாம இரண்டு பேரும் மனசு விட்டு பேசினது இல்லை. எங்குமே வெளியில் போனது இல்லை..உனக்கு நானே எனக்கு நீயோ வாழ்க்கையில் நம்பிக்கை கொடுத்து கொண்டது இல்லை.. அதனால சும்மா பார்த்தது கொண்டதுக்கு எல்லாம்..”
கடைசி வார்த்தைகளை பேசும் போது சித்தார்த்தினால் அடுத்து வார்த்தை பேச கூட முடியாது போக… ஸ்ருதியை பார்த்தான்..
தன் மனதுக்கு பிடித்தவனை இதற்க்கு மேல் கஷ்டப்பட கூடாது என்று நினைத்தாளோ என்னவோ… வீட்டிற்க்கு போ வீட்டிற்க்கு போ என்று சொன்ன போது போகாத ஸ்ருதி இப்பொது போக பார்த்தவளிடம் சித்தார்த்…
“என்ன ஸ்ருதி ஒன்னும் சொல்லாம போற.?” என்று கேட்டவனிடம்.
ஸ்ருதி திரும்பி… “மகியை தான் மேரஜ் செய்து கொள்வதில் நீங்க உறுதியா இருக்கிங்கலா.?” என்று கேட்டவளிடம்..
சித்தார்த்… “ ஆம்.” என்று சொல்ல.
“அப்போ சரி இனி நான் இங்கு இருந்து என்ன செய்ய போகிறேன்..” என்று சொல்லி விட்டு செல்பவளையே பார்த்து கொண்டு நின்று இருந்த சித்தார்த்தின் மனதும் கணத்து தான் போனது.. அவனுமே அதே கணத்து முகத்துடன் தான் வீடு வந்தான்..
ஸ்ருதி இன்னுமே வீடு வரவில்லை என்றதில் ஸ்ருதியின் அம்மா தாமரை முதலில் மகளுக்கு தான் அழைத்தார்.. ஆனால் ஸ்ருதி அவர் அழைப்பை ஏற்க்கும் நிலையில் இல்லை என்பதினால் ஏற்கவில்லை.
அதனால் தாமரை தன் கணவனுக்கு அழைத்து.. ஸ்ருதி இன்னும் வீடு வரவில்லை என்று சொன்னதற்க்கு காலேஜில் இருக்கா வதனி கூட வீட்டிற்க்கு வரளாம். அந்த பெண் நையிட் நம்ம வீட்டில் தான் தங்க போகிறா.. அதனால அவளுக்கு சேர்த்து சமை… இன்னும் கொஞ்சம் நேரத்தில் நானும் மாப்பிள்ளையுமே வீடு வந்து விடுவோம் என்றதில்..
தாமரை அனைவருக்கும் சேர்த்து தான் இரவு உணவை சமையல் செய்பவரிடம் சொல்லி தயார் செய்து அனைத்தும் தயார் நிலையில் வைத்திருக்க.
முதலில் வந்தது என்னவோ குருமூர்த்தியும் விசுவநாதனும் தான்.. வந்த உடனே… குருமூர்த்தி போர்ட்டிகோவில் ஸ்ருதியின் கார் இல்லாததை பார்த்து விட்டு..
தாமரையிடம்.. “இன்னுமா அத்த அவள் வரல…” என்று கேட்டவனிடம்..
“வரல குரு.. நீங்களே அவளை கைய்யோட கூட்டிட்டு வந்து இருக்கலாம்… இப்போ எல்லாம் அவள் ஒரு மாதிரியாவே இருக்கா.. “ என்ற தாமரையின் பேச்சில், குருமூர்த்தி மீண்டுமே அது என்ன என்று பார்க்கிறேன் அத்தை என்று அவன் சொல்லிக் கொண்டு இருந்த போது தான் ஸ்ருதி வீடு வந்தது.. வீடு வந்தவள் அவர்கள் யாரையும் சட்டை செய்யாது தன் அறைக்கு செல்ல பார்த்தவளிடம் தாமரை தான்.
“சாப்பிட்டு போடி.” என்று அழைத்தாள்..
“எனக்கு வேண்டாம் ம்மா.” என்ற அவள் பதில் சொன்ன குரலே சொன்னது அவள் அழுது இருக்கிறாள் என்பதை..
அதில் மூன்று பேருமே பதறி போனவர்களாக… “ என்ன ஸ்ருதி… என்ன ஆச்சு..?” என்று கேட்டுக் கொண்டே அவர்கள் அருகில் செல்ல..
ம்மா ப்பா அத்தான் ப்ளீஸ் என் கிட்ட எதுவும் கேட்காதிங்க.. எதுவுமே கேட்காதிங்க ப்ளீஸ்.. ப்ளீஸ்.. எது என்றாலும் நாளைக்கு விளக்கி விடுகிறேன் ப்ளீஸ் நான் கொஞ்சம் தனியா இருக்கனும்..” என்ற அவளின் இந்த பேச்சில் மூன்று பேரும் அமைதியாகி விட்டனர்..
இதுவே போதும் என்பது போல ஸ்ருதி தன் அறைக்குள் சென்று விட.. சிறிது நேரம் கழித்து குருமூர்த்தி ஸ்ருதி அறைக்கு செல்ல பார்க்க அவனின் கை பிடித்து தடுத்து நிறுத்திய விசுவநாதன்..
“வேண்டாம் எது என்றாலும் நாளைக்கு பேசலாம்.. ஆனால் பேசி ஆக வேண்டும்..” என்று ஏதோ யோசித்தவராக அவர் சொன்ன போது கூட குருமூர்த்தி.
“இல்ல மாமா இன்னைக்கு இப்போவே பேசிடறது தான் எனக்கு பெட்டர் என்று தோனுது..” என்று அவன் சொல்லியும்.
“இப்போ வேண்டாம் குரு… நீயும் டையாடா தான் இருக்க. தினம் தினம் நீ வீட்டுக்கு லேட்டா போறதில் உன் அப்பா என்னை தான் வில்லனா நினைப்பார்..” என்று சொன்னவரிடம் குருமூர்த்தி…
“ஆமா நான் சீக்கிரம் போனாலுமே உங்களை நாயகனா நினைச்சிட போறார் பாருங்க. போங்க மாமா. ஆனா என்ன விசயம் மாமா. ஏன் அப்பாவுக்கு உங்களை பிடிக்கல.. பிடிக்கல என்பதை விட. உங்க கிட்ட கூட வராது… உங்க தொழிலையும் தான்டி உங்களுக்குள் வேறு ஏதாவது பிரச்சனை இருக்கா..?” என்று கேட்க..
இதற்க்கு விசுவநாதனால் உடனே பதில் அளிக்க முடியாது போக தாமரை தான்..
“அப்படி என்ன பெரிய பிரச்சனை குரு இருந்து விட போகுது… பெரிய பிரச்சனை என்றால், என்னை உங்க மாமாவுக்கு கல்யாணம் செய்து வைத்து இருப்பாரா என் அண்ணன்..” என்ற இந்த கேள்விக்கு,
குருமூர்த்தியோ.. “அது என்னவோ உண்மை தான்.. “ என்று விட்டு…
“சரி மாமா…” என்று குருமூர்த்தி விடை பெற்று செல்ல.
விசுவநாதனால் தான் குருமூர்த்தி கேட்ட கேள்வியின் தாக்கத்தில் இருந்து அவரால் விடை பெற முடியவில்லை..
தாமரை தான் கணவன் தோள் தொட்டு.. “ என்னங்க…” என்று அவரை அழைத்த போது..
விசுவநாதன்… “ குருக்கு உண்மை தெரிந்தால், அவன் அப்பா பக்கம் நிற்பானா.? என் பக்கம் நிற்பானா…?” என்று அவர் கேள்வி கேட்க..
அதற்க்கு தாமரை எதோ சொல்ல வரும் போது..
“வேண்டாம்.. நீ எதுவுமே சொல்ல வேண்டாம்.. உண்மை தெரிந்து என் பக்கமா அவன் பக்கமா என்ற இந்த கேள்வி வர கூடாது..எனக்கு அந்த விஷப்பரிட்ச்சை தேவையே இல்லை..
குரு அப்பா என்னை வில்லனா நினச்சா கூட எனக்கு கவலை இல்லை.. ஏன்னா நான் அவருக்கு வில்லன் வேலையை தான் பார்த்தேன்..
ஆனா என் மாப்பிள்ளைக்கு நான் தான் நாயகன்.. எப்போதுமே அவனுக்கு நான் நாயகனா தான் இருக்கனும்… வில்லனா மாற கூடாது..அதனால அவனுக்கு அந்த விசயம் எந்த நாளுமே தெரிய கூடாது..” என்று சொன்னவருக்கு தெரியவில்லை..
எந்த விசயம் குருமூர்த்திக்கு தெரிய கூடாது என்று நினைத்தாரோ.. அது கூடிய சீக்கிரம் குருமூர்த்திக்கு தெரிய போகிறது என்று.. அதுவும் அதற்க்கு தன் மகளே காரணமாக இருப்பாள் என்று தெரியாது தான் பாவம் நாளை மகளிடம் பேச வேண்டும் என்று நினைத்து படுக்க சென்றது..
ஆனால் அதுவுமே நடக்காது என்பது தெரியாது போனது தான் விதியின் ஆட்டமோ…
சித்தார்த் என்ன தான் தன் வேலையை செய்து கொண்டு இருந்தாலுமே, ஸ்ருதி வீட்டிற்க்கு செல்லாது கல்லூரியிலேயே இருந்ததில், அவன் வேலைகளில் அவனால் தன் முழு கவனத்தை செலுத்த முடியாது போனது…
ஒரு நிலைக்கு மேல் அவளிடம் போய்… வீட்டிற்க்கு போக சொல்லலாம் என்று நினைத்து அவளை நோக்கி இரண்டு அடி கூட எடுத்து வைத்து விட்டான் தான்..
ஆனால் இது வரை அவளிடம் தனிப்பட்டு ஒரு வார்த்தை கூட பேசியது இல்லை.. அதுவும் இனி அவளுக்கும் தனக்கும் தனிப்பட்டு ஒன்றும் இல்லை என்றான பின் பேசுவது சரியில்லை.. அது அவள் மனதில் வீணான ஆசையை விதைத்து போன்று ஆகி விடும் என்று மீண்டும் தன் வேலைகளை கவனிக்க ஆரம்பித்தவன்.
தான் இங்கு இருக்கும் வரை தான் அவள் இருப்பாள்…தான் வீடு சென்றாள் அவளுமே சென்று விடுவாள் என்று நினைத்து தான் சித்தார்த் விரைந்து தன் வேலைகளை முடித்து விட்டு வீட்டிற்க்கு கிளம்பியது..
ஆனால் தான் கார் பார்க்கிங்க வரை வந்து கூட அவள் அமர்ந்து இருந்த இடத்தை விட்டு எழ கூட இல்லாது அமர்ந்திருப்பதை பார்த்தவனுக்கு, காரை எடுத்து கொண்டு வீடு செல்ல அவனுக்கு மனது இல்லை.
கூட இருந்த வதனியை கூட அனுப்பி விட்டு என்ன இவள் செய்கிறாள்..? அதுவும் அந்த கல்லூரி முன் இருந்த பர பரப்பு முற்றிலுமே கலைந்து கல்லூரியே அமைதியாகவும் யாரும் அற்றும் இருக்கும் இந்த நேரத்தில் இங்கு இருப்பது இவளுக்கு பாதுகாப்பா.? இதை பற்றி எல்லாம் இவள் யோசிக்க மாட்டாளா..? என்று பல்லை கடித்து கொண்டே மீண்டும் அவளை நோக்கி சென்றான். சித்தார்த்..
ஸ்ருதியும் எதிர் பார்த்தது இதை தானே.. அவள் அருகில் வந்துமே ஸ்ருதி இப்போதும் அவனை நிமிர்ந்து பார்க்கவில்லை..அதில் சித்தார்த் கடினமாக தான் பேசவே ஆரம்பித்தது..
ஆனால் சித்தார்த்தின் பேச்சை எல்லாம் காதிலேயே விழவில்லை என்பது போன்று அவள் எடுத்த உடனே எந்த முதாந்திரமும் இல்லாது..
“ஐ.லவ்.யூ…” என்று சொன்னதில் சித்தார்த் அதிர்ச்சி எல்லாம் ஆகவில்லை.. தெரியும் அவனுக்கு தெரியும்.. தன்னிடம் இவள் சொல்வாள் என்பது அவனுக்குமே தெரியும்.. அவனுமே அவள் அதை சொல்லும் நாளுக்காக தான் சித்தார்த் முன்பு காத்திருந்தான்…
முன்பு என்றால் அவனின் மாமா மாமி இறப்பதற்க்கு முன்பு… என்ன தான் தன் மாமாவுக்கும் தன் அம்மாவுக்கும் மகியை தனக்கு திருமணம் செய்ய ஆசை என்ற போதிலும்.. தங்களின் விருப்பம் அறியாது செய்ய மாட்டார்கள் என்பது அவனுக்கு திண்ணம்..
மகியுமே தன்னிடம் அது போலான பேச்சு பார்வைகள் இல்லை.. அதே போல அவனுக்குமே மகியை பிடிக்கும் தான்.. ஆனால் அந்த பிடித்தம் வேறு .. தன் மாமா பெண்ணிடம் கேட்பார்.. மகி தன்னை அது போல நினைக்கவில்லை என்று சொல்லி விடுவாள்..
அந்த கல்யாண பேச்சு தன் வரையிலும் கூட வராது… ஸ்ருதியுமே தன் படிப்பை முடித்த பின் தான் தன் காதலை சொல்வாள்… தன்னை பற்றி அவளுக்கு தெரியும்.. என்று இருந்தவனுக்கு அவனின் மாமா மாமியின் மரணம்..
மகியின் பொறுப்பு இவர்கள் வசம் வந்தது.. அதுவும் சிறிது நம்பிக்கையாக மகி தன்னை திருமணம் செய்ய சம்மதிக்க மாட்டாள் என்று கடைசி நம்பிக்கையாக அவன் வைத்திருந்தது கூட இரண்டு நாட்கள் முன் உடைந்து. இனி தனக்கும் மகிக்குமே திருமணம்.. அதை மனதில் ஏற்றுக் கொண்டு தன் மனதை தயார் செய்து கொள்ள வேண்டும்.. ஸ்ருதியின் படிப்பு முடிய இன்னும் ஒரு மாதம் தான் இருக்கிறது.. பின் அவள் வழியில் அவள் தன் வழியில் தான் செல்ல வேண்டும் என்று நினைத்திருந்த சித்தார்த்தின் திட்டம் அனைத்தையுமே ஸ்ருதி சொன்ன ஐ.லவ்.யூ என்ற அந்த ஒத்த வார்த்தை முறியடித்து விட்டது..
தன்னையே பார்த்திருந்த சித்தார்த்திடம் ஸ்ருதி மீண்டுமே.. ஒரு.. “ ஐ.லவ்..யூ…” என்று சொன்னவள் கூடவே…
“எனக்கு தெரியும் நீங்களும் என்னை லவ் பண்றிங்க ..” என்று சேர்த்து சொல்ல.
இப்போது இந்த பேச்சுக்கு சித்தார்த் வாய் திறந்தான். “ பைத்தியம் மாதிரி நீயா ஏதோ நினச்சிட்டு பேசாதே…” என்று சொன்னவனின் வார்த்தைகள் அவ்வளவு அழுத்தமாக வரவில்லை..
ஆனால் ஸ்ருதி அதற்க்கு… “அப்படியா…?” என்று கேட்ட பாவனையில் அவ்வளவு அழுத்தம்.. நீ பொய் சொல்ற.. எனக்கு தெரியும்.. என்ற நம்பிக்கை.. அந்த அப்படியா என்ற ஒரு வார்த்தையில் அடங்கி இருந்தது.,.
இப்போது சித்தார்த் அழுத்தமாக தன் முகத்தை துடைத்து கொண்டவன்..
“இதோ பாரு ஸ்ருதி.. நீயா வாலண்ட்ரியா மகி கிட்ட பிரண்ஸ் வைத்து கொண்டதிலேயே உனக்கு எல்லா விசயமும் தெரிந்து இருக்கும்,.. மகி இப்போ என் வீட்டில் தான் இருக்கிறாள்..” என்று சித்தார்த் சொல்லி முடிக்கவில்லை..
அதற்க்குள் ஸ்ருதி.. “இனியுமே இருப்பா… எனக்குமே மகியை ரொம்ப பிடித்து இருக்கு .. உண்மையில் ரொம்ப நல்ல பெண்.. நாம மகியை நல்லா பார்த்துக்கலாம்… நல்லா படிக்க வைக்கலாம்.. அவள் அப்பா ஆசைப்பட்ட படிப்பு.. அவள் ஆசைப்பட்ட வாழ்க்கை எல்லாம் நாம இரண்டு பேரும் சேர்ந்து அவளுக்கு அமைத்து கொடுக்கலாம்…” என்று அவள் அவசர அவசரமாக சொன்னதில் ..
சித்தார்த் சிரித்து விட்டான்.. “நீ அந்த வீட்டில் உரிமையாக்காரியா உட்கார்ந்து அவளுக்கு எல்லாம் செய்யனும் என்று சொல்ற. ஆனா அவள் அந்த வீட்டிற்க்கு உரிமைக்காரி என்று என் அப்பா அம்மா கிட்ட இரண்டு நாள் முன்னாடி தான் சொன்னேன்,..” என்று சொன்னவனின் வார்த்தையை ஸ்ருதி கிரகித்துக் கொள்ளவே சிறிது நேரம் தேவைப்பட்டது…
புரிந்த பின்.. “ பொய். சித்தார்த் நீங்க நீங்க பொய் தானே சொல்றிங்க..”
முதக் முறை தனிப்பட்ட பேச்சும் தனிப்பட்ட இந்த பெயர் அழைப்புமான பேச்சுக்கள் நிகழ்ந்தாலுமே, அது இருவருக்கும் மகிழ்ச்சி அளிப்பதற்க்கு பதிலாக ஒரு பதட்டத்தை தான் அளித்தது..
அதுவும் ஸ்ருதிக்கு மிக அதிகமாக பதட்டத்தில் அமர்ந்து இருந்தவள் எழுந்து சித்தார்த்தின் கை பிடித்து கொண்டவள்…
“பொய் தானே சித்தார்த்.. பொய் தானே.. என் அப்பாவை உங்க அப்பா தர குறைவா நினைக்கிறார்.. அதனால இப்படி பொய் சொல்றிங்கலா சித்தார்த்.. ப்ளீஸ் பொய்க்கு கூட இப்படி எல்லாம் பேசாதிங்க எனக்கு பயமா இருக்கு சித்தார்த் பயமா இருக்கு..
பாருங்க பாருங்க என் ஹார்ட் எப்படி துடிக்குதுன்னு ..” என்று சொல்லிக் கொண்டே இருந்த ஸ்ருதி பிடித்து கொண்டு இருந்த சித்தார்த் கையை தன் நெஞ்சி மீது வைத்து காட்ட.
அவனுமே உணர்ந்தான் தான்… அவளின் இதயம் மிக வேகமாக துடிப்பதை அவன் கைகள் உணர்ந்தன தான்.. ஆனால் அதையும் தான்டி இன்னொன்றையும் அவன் கை உணர்ந்ததில் சட்டென்று தன் கையை ஸ்ருதியின் பிடியில் இருந்து விடுவித்து கொண்டவன்..
“என்ன இது.. ஸ்ருதி..?” என்று கண்டிக்கும் போதே அவன் குரலில் தாளம் தப்பி தான் வந்தன.
இருந்தும் தன்னை கட்டுப்படுத்தி கொண்டவனாக.
“இதோ பாரு ஸ்ருதி என் லைப் மகியோட தான்.. இதில் எந்த வித மாற்றமும் இல்லை. திரும்ப திரும்ப நீ இதை என்னிடம் சொல்ல வைக்காத.” என்று சொன்னவன்.
பின் வாய் தவறி அவன் விட்ட வார்த்தையான. “ எல்லோருக்குமே பிடித்த வாழ்க்கை கிடைத்து விடாது ஸ்ருதி..” என்ற சித்தார்த்தின் இந்த வார்த்தைகளை கெட்டியாக பிடித்து கொண்டாள் ஸ்ருதி .
“அப்போ அப்போ உங்களுக்குமே என்னை என்னை பிடிக்கும் தானே சித்தார்த்.. ப்ளீஸ்… ப்ளிஸ் நான்கு வருடமா நான் உங்களை மட்டும் தான் நினச்சிட்டு இருக்கேன்.. அதுக்காவது நீ உங்க மனசுல இருக்கும் உண்மையை சொல்ல கூடாதா.. சித்தார்த்.”
கெஞ்சும் குரலில் கை கூப்பி.. எனக்கு இந்த மகிழ்ச்சியாவது கொடுக்க கூடாதா என்று கண்களில் எதிர் பார்ப்பை தேக்கி வைத்து கேட்டவளிடம் சித்தார்த்தினால் பொய் உரைக்க முடியவில்லை…
“யெஸ்… நானுமே உன்னை விரும்பினேன் ஸ்ருதி.. ஆனா… இப்போ இப்போ. கண்டிப்பா முடியாது.. நீ மகி கூட பேசி இருக்க பழகி இருக்க.. அவளை பத்தி எல்லாம் தெரியும்.. ஆனா என் மாமாவை பத்தி உனக்கு தெரியாதுலே… ரொம்ப ரொம்ப தங்கமான மனுஷன்.. அவர் பெண்ணை நான் கண்டிப்பா விட்டு விட முடியாது.. அதுவும் அவளே என்னை கல்யாணம் செய்துக்க சம்மதம் சொன்ன பின் என்னால் அவளை விட முடியாது ஸ்ருதி.. ஐயம் வெரி வெரி சாரி.. நீயுமே நிதர்சனத்தை புரிந்து இதில் இருந்து வெளியில் வந்து விடு,,
நாம இரண்டு பேரும் மனசு விட்டு பேசினது இல்லை. எங்குமே வெளியில் போனது இல்லை..உனக்கு நானே எனக்கு நீயோ வாழ்க்கையில் நம்பிக்கை கொடுத்து கொண்டது இல்லை.. அதனால சும்மா பார்த்தது கொண்டதுக்கு எல்லாம்..”
கடைசி வார்த்தைகளை பேசும் போது சித்தார்த்தினால் அடுத்து வார்த்தை பேச கூட முடியாது போக… ஸ்ருதியை பார்த்தான்..
தன் மனதுக்கு பிடித்தவனை இதற்க்கு மேல் கஷ்டப்பட கூடாது என்று நினைத்தாளோ என்னவோ… வீட்டிற்க்கு போ வீட்டிற்க்கு போ என்று சொன்ன போது போகாத ஸ்ருதி இப்பொது போக பார்த்தவளிடம் சித்தார்த்…
“என்ன ஸ்ருதி ஒன்னும் சொல்லாம போற.?” என்று கேட்டவனிடம்.
ஸ்ருதி திரும்பி… “மகியை தான் மேரஜ் செய்து கொள்வதில் நீங்க உறுதியா இருக்கிங்கலா.?” என்று கேட்டவளிடம்..
சித்தார்த்… “ ஆம்.” என்று சொல்ல.
“அப்போ சரி இனி நான் இங்கு இருந்து என்ன செய்ய போகிறேன்..” என்று சொல்லி விட்டு செல்பவளையே பார்த்து கொண்டு நின்று இருந்த சித்தார்த்தின் மனதும் கணத்து தான் போனது.. அவனுமே அதே கணத்து முகத்துடன் தான் வீடு வந்தான்..
ஸ்ருதி இன்னுமே வீடு வரவில்லை என்றதில் ஸ்ருதியின் அம்மா தாமரை முதலில் மகளுக்கு தான் அழைத்தார்.. ஆனால் ஸ்ருதி அவர் அழைப்பை ஏற்க்கும் நிலையில் இல்லை என்பதினால் ஏற்கவில்லை.
அதனால் தாமரை தன் கணவனுக்கு அழைத்து.. ஸ்ருதி இன்னும் வீடு வரவில்லை என்று சொன்னதற்க்கு காலேஜில் இருக்கா வதனி கூட வீட்டிற்க்கு வரளாம். அந்த பெண் நையிட் நம்ம வீட்டில் தான் தங்க போகிறா.. அதனால அவளுக்கு சேர்த்து சமை… இன்னும் கொஞ்சம் நேரத்தில் நானும் மாப்பிள்ளையுமே வீடு வந்து விடுவோம் என்றதில்..
தாமரை அனைவருக்கும் சேர்த்து தான் இரவு உணவை சமையல் செய்பவரிடம் சொல்லி தயார் செய்து அனைத்தும் தயார் நிலையில் வைத்திருக்க.
முதலில் வந்தது என்னவோ குருமூர்த்தியும் விசுவநாதனும் தான்.. வந்த உடனே… குருமூர்த்தி போர்ட்டிகோவில் ஸ்ருதியின் கார் இல்லாததை பார்த்து விட்டு..
தாமரையிடம்.. “இன்னுமா அத்த அவள் வரல…” என்று கேட்டவனிடம்..
“வரல குரு.. நீங்களே அவளை கைய்யோட கூட்டிட்டு வந்து இருக்கலாம்… இப்போ எல்லாம் அவள் ஒரு மாதிரியாவே இருக்கா.. “ என்ற தாமரையின் பேச்சில், குருமூர்த்தி மீண்டுமே அது என்ன என்று பார்க்கிறேன் அத்தை என்று அவன் சொல்லிக் கொண்டு இருந்த போது தான் ஸ்ருதி வீடு வந்தது.. வீடு வந்தவள் அவர்கள் யாரையும் சட்டை செய்யாது தன் அறைக்கு செல்ல பார்த்தவளிடம் தாமரை தான்.
“சாப்பிட்டு போடி.” என்று அழைத்தாள்..
“எனக்கு வேண்டாம் ம்மா.” என்ற அவள் பதில் சொன்ன குரலே சொன்னது அவள் அழுது இருக்கிறாள் என்பதை..
அதில் மூன்று பேருமே பதறி போனவர்களாக… “ என்ன ஸ்ருதி… என்ன ஆச்சு..?” என்று கேட்டுக் கொண்டே அவர்கள் அருகில் செல்ல..
ம்மா ப்பா அத்தான் ப்ளீஸ் என் கிட்ட எதுவும் கேட்காதிங்க.. எதுவுமே கேட்காதிங்க ப்ளீஸ்.. ப்ளீஸ்.. எது என்றாலும் நாளைக்கு விளக்கி விடுகிறேன் ப்ளீஸ் நான் கொஞ்சம் தனியா இருக்கனும்..” என்ற அவளின் இந்த பேச்சில் மூன்று பேரும் அமைதியாகி விட்டனர்..
இதுவே போதும் என்பது போல ஸ்ருதி தன் அறைக்குள் சென்று விட.. சிறிது நேரம் கழித்து குருமூர்த்தி ஸ்ருதி அறைக்கு செல்ல பார்க்க அவனின் கை பிடித்து தடுத்து நிறுத்திய விசுவநாதன்..
“வேண்டாம் எது என்றாலும் நாளைக்கு பேசலாம்.. ஆனால் பேசி ஆக வேண்டும்..” என்று ஏதோ யோசித்தவராக அவர் சொன்ன போது கூட குருமூர்த்தி.
“இல்ல மாமா இன்னைக்கு இப்போவே பேசிடறது தான் எனக்கு பெட்டர் என்று தோனுது..” என்று அவன் சொல்லியும்.
“இப்போ வேண்டாம் குரு… நீயும் டையாடா தான் இருக்க. தினம் தினம் நீ வீட்டுக்கு லேட்டா போறதில் உன் அப்பா என்னை தான் வில்லனா நினைப்பார்..” என்று சொன்னவரிடம் குருமூர்த்தி…
“ஆமா நான் சீக்கிரம் போனாலுமே உங்களை நாயகனா நினைச்சிட போறார் பாருங்க. போங்க மாமா. ஆனா என்ன விசயம் மாமா. ஏன் அப்பாவுக்கு உங்களை பிடிக்கல.. பிடிக்கல என்பதை விட. உங்க கிட்ட கூட வராது… உங்க தொழிலையும் தான்டி உங்களுக்குள் வேறு ஏதாவது பிரச்சனை இருக்கா..?” என்று கேட்க..
இதற்க்கு விசுவநாதனால் உடனே பதில் அளிக்க முடியாது போக தாமரை தான்..
“அப்படி என்ன பெரிய பிரச்சனை குரு இருந்து விட போகுது… பெரிய பிரச்சனை என்றால், என்னை உங்க மாமாவுக்கு கல்யாணம் செய்து வைத்து இருப்பாரா என் அண்ணன்..” என்ற இந்த கேள்விக்கு,
குருமூர்த்தியோ.. “அது என்னவோ உண்மை தான்.. “ என்று விட்டு…
“சரி மாமா…” என்று குருமூர்த்தி விடை பெற்று செல்ல.
விசுவநாதனால் தான் குருமூர்த்தி கேட்ட கேள்வியின் தாக்கத்தில் இருந்து அவரால் விடை பெற முடியவில்லை..
தாமரை தான் கணவன் தோள் தொட்டு.. “ என்னங்க…” என்று அவரை அழைத்த போது..
விசுவநாதன்… “ குருக்கு உண்மை தெரிந்தால், அவன் அப்பா பக்கம் நிற்பானா.? என் பக்கம் நிற்பானா…?” என்று அவர் கேள்வி கேட்க..
அதற்க்கு தாமரை எதோ சொல்ல வரும் போது..
“வேண்டாம்.. நீ எதுவுமே சொல்ல வேண்டாம்.. உண்மை தெரிந்து என் பக்கமா அவன் பக்கமா என்ற இந்த கேள்வி வர கூடாது..எனக்கு அந்த விஷப்பரிட்ச்சை தேவையே இல்லை..
குரு அப்பா என்னை வில்லனா நினச்சா கூட எனக்கு கவலை இல்லை.. ஏன்னா நான் அவருக்கு வில்லன் வேலையை தான் பார்த்தேன்..
ஆனா என் மாப்பிள்ளைக்கு நான் தான் நாயகன்.. எப்போதுமே அவனுக்கு நான் நாயகனா தான் இருக்கனும்… வில்லனா மாற கூடாது..அதனால அவனுக்கு அந்த விசயம் எந்த நாளுமே தெரிய கூடாது..” என்று சொன்னவருக்கு தெரியவில்லை..
எந்த விசயம் குருமூர்த்திக்கு தெரிய கூடாது என்று நினைத்தாரோ.. அது கூடிய சீக்கிரம் குருமூர்த்திக்கு தெரிய போகிறது என்று.. அதுவும் அதற்க்கு தன் மகளே காரணமாக இருப்பாள் என்று தெரியாது தான் பாவம் நாளை மகளிடம் பேச வேண்டும் என்று நினைத்து படுக்க சென்றது..
ஆனால் அதுவுமே நடக்காது என்பது தெரியாது போனது தான் விதியின் ஆட்டமோ…
